Het is goed zo

“Het gaat zoals het gaat, het is zoals het is, het is goed zo”

“Mijn moeder is al lang ziek. Nog voordat mijn zoon werd geboren – hij is nu 27 jaar – merkten we al iets bijzonders aan haar. Ze verstopte bijvoorbeeld de post en kon zomaar om niets kwaad worden. Na jarenlange onzekerheid werd bij haar de ziekte dementie geconstateerd.” Hennie vertelt het verhaal van haar moeder, die in de Omloop woont.

Wonen in een kleine groep

Hendrika (76) woonde eerst in een ander huis, maar de Omloop past beter bij haar. “Mijn moeder heeft veel zorg nodig. Ze kan niet meer zelfstandig lopen, is incontinent en heeft hulp nodig bij het eten en drinken. Bij de Omloop wonen 25 bewoners verdeeld over drie kleine groepen van zeven tot tien personen. Dat is prettig voor haar, want ze kan niet goed tegen veel prikkels. Ze heeft het hier goed.”

Aandacht en zorg

In de Omloop koken de medewerkers zelf de warme maaltijd, met hulp van de bewoners. Hendrika schilde de aardappels en dopte de boontjes, toen ze dat nog kon. Huishoudelijke bezigheden hielpen haar om wat rustiger te worden. Want ze heeft wel eens last van een kwade bui. Dan maakt ze het zichzelf en anderen niet gemakkelijk. Vroeger gaf ze al duidelijk aan wat ze wel en niet prettig vond en dat doet ze nog steeds. Het helpt als de omgeving daar geduldig mee kan omgaan.

Nu ze niet meer kan meedoen met de huiselijke activiteiten, zoeken de verzorgenden actief naar mogelijkheden om het haar naar de zin te maken. Dat doen ze bijvoorbeeld met videobeelden, die ze in het team bespreken. De kinderen hebben voor deze opnames van tevoren toestemming gegeven.

Hennie is tevreden over het contact dat ze heeft met de medewerkers. “Echt petje af voor hen. Ik kan altijd bij ze terecht met mijn vragen en eens in de zoveel tijd is er een bijeenkomst om te bespreken hoe het gaat.”

Een ijsje en kroketje

Dochter Hennie komt regelmatig op bezoek bij haar moeder en regelt van alles voor haar. “We komen altijd op zondag en als het mooi weer is nemen we haar mee naar het dorp. Dan eten we samen een kroketje en een ijsje met aardbeien en slagroom in Norg, daar is ze dol op. Ik heb er niet zoveel moeite mee, dat mijn moeder dementie heeft. Het blijft een nare ziekte, want het is verdrietig als je niet meer weet wat er om je heen gebeurt. De hoofdstukken van haar leven worden langzaam van mijn moeder  afgenomen. Ik heb echter geleerd de situatie te accepteren. Misschien komt dat ook door mijn werk; ik ben zelf verzorgende en ken het ziektepatroon. Je moet wel veel geduld hebben, maar er gebeuren ook grappige dingen. Laatst bijvoorbeeld had mijn moeder stiekem het ijsje van een verzorgster opgegeten en toen probeerde ze ook nog mijn slaatje te bemachtigen. We hebben veel plezier, als ze zo ondeugend is.”

Iets extra

In de Omloop is het geen uitzondering dat bewoners iets extra’s krijgen. Zoals een ijsje of andere lekkernij. Ook worden er uitstapjes gemaakt. Bewoners betalen daarvoor maandelijks een klein bedrag. “Ik betaal het ‘verwengeld’ altijd een jaar vooruit” vertelt Hennie. “Als mijn moeder eerder overlijdt, mogen ze het geld houden. Ik vind deze extra’s zo belangrijk als je in een verpleeghuis woont. Net zoals de kapper, die haar salon in huis heeft. Mijn moeder beseft niet meer precies wat er gebeurt, maar ze vindt het heerlijk om verwend te worden.”