In ’t Holthuys moet niets, alles mag

Mevrouw Meijering woonde vele jaren in haar eigen vrijstaande woning in Annen. Ze had het er fijn en trok er veel op uit. Een paar jaar geleden veranderde haar situatie. Ze werd ouder en kon niet meer alles doen zoals ze dat gewend was. Eerst moest ze de fiets laten staan en enige tijd later besloot ze zelf haar rijbewijs niet te laten verlengen. Huishoudelijke hulp en thuiszorg waren gelukkig gemakkelijk te regelen. En een tuinman vond ze ook. Over haar buren was ze meer dan tevreden. Die hielpen van alle kanten.

Lange winteravonden

Maar toen kwam de winter. De avonden waren lang, ze zat veel alleen thuis. Erop uit gaan naar haar zussen, even op stap met vriendinnen. Het ging allemaal niet meer zo gemakkelijk. De kinderen komen met het plan om eens te gaan kijken in ’t Holthuys. Misschien is het daar wel goed wonen? Mevrouw Meijering moest hierover eerst goed nadenken. Ze bezocht een open dag in ’t Holthuys en merkte vreemd genoeg dat ze zich er thuis voelde. Ze besloot zich op de wachtlijst te laten plaatsen voor een huurappartement. Maar dat mocht nog wel even duren, want het Oostermoerfeest wilde ze graag nog in haar eigen buurt meemaken.

De verhuizing

‘Mam, er is een appartement vrij en dat lijkt me wel wat voor jou.’ Met deze mededeling kwam dochter Johanna op een dag bij haar moeder. Toen ging alles in een sneltreinvaart. Er moesten nieuwe meubels, gordijnen en vloerbedekking gekocht worden. Kinderen en kleinkinderen hielpen mee met de verhuizing en na een drukke dag plofte mevrouw Meijering met een tevreden gezicht in haar eigen stoel in haar nieuwe huis. En opnieuw voelt ze zich meteen thuis.

Niets moet, alles mag

Mevrouw Meijering woont nu al weer een tijdje in ’t Holthuys, het woonzorgcentrum in Annen. Nee een bejaardenhuis is het al lang niet meer. Niets moet, alles mag. ’s Morgens gaat ze koffiedrinken in de zaal met de medebewoners. Ze raken nooit uitgepraat. In het restaurant geniet ze van het warme eten. Natuurlijk denkt ze wel eens ‘de bietjes die ik maakte waren anders, maar ik ben toch tevreden’  Koken kan ze niet meer zelf, maar ze doet wel weer haar eigen boodschappen. In het winkeltje, de ingrediënten voor de broodmaaltijd bij de broodkar en groente en fruit bij de marktkoopman die op woensdag in de hal staat. Ook voor kleding en schoenen hoeft ze de deur niet uit. En er is een wasserette waar ze haar eigen was kan doen.

Vertier en zorg dichtbij

In ’t Holthuys is voldoende vertier. Mevrouw Meijering is lid geworden van de klaverjasclub en je ziet haar regelmatig in de recreatiezaal. Bij een muziekconcert of uitvoering van de toneelvereniging. Als het weer het toelaat maakt ze een wandeling, geniet van de dieren in het dierenparkje of zit op het bankje bij de volière. De verzorging die ze nodig heeft, krijgt ze van de ‘wichter van de zorg’. Die helpen haar ’s morgens in de kleren en ’s avonds bij het naar bed gaan. De huishoudelijke hulp uit haar vorige huis komt nog iedere week, maakt het appartement schoon en drinkt gezellig een kopje koffie mee. ‘Vanaf het moment dat ik hier woon heb ik de regie over mijn eigen leven terug. Ik ben heel blij met mijn appartement aan de Wepel 2 in Annen.’