‘Mijn moeder werd een vrolijke, blije vrouw’
Mevrouw Kloppenburg had al veel meegemaakt, toen ze in het Heymanscentrum werd opgenomen. Een ziekte was er de oorzaak van dat ze op de observatieafdeling van het Heymanscentrum terecht kwam. Vandaar verhuisde ze naar een van de verpleegafdelingen.
Opgelucht op het Reitdiep
Dochter Trieneke vertelt over de opluchting die zij en haar moeder ervoeren, toen ze op het Reitdiep een plekje kreeg. Ze hadden zoals veel mensen geen echt positief beeld van een verpleeghuis. Die mening hebben ze al gauw bijgesteld. “Het was voor mijn moeder, broers, zussen en voor mij een mooie tijd. Mijn moeder kon in de laatste jaren van haar leven worden wie zij in essentie was: een vrolijke, blije vrouw, dankbaar voor wat het leven haar nog te bieden had. Haar zware bestaan heeft ze van zich af kunnen praten. Altijd vond ze een luisterend oor bij de medewerkers. Daar ben ik ze zo dankbaar voor. Het heeft het leven van mijn moeder, maar ook dat van mij geheeld.”
Wonder voor moeder en dochter
Moeder Gerda en dochter Trieneke hebben de laatste periode ervaren als een wonder. Ze konden onbekommerd met elkaar omgaan. Trieneke kwam vaak langs. Bijna alles was mogelijk. Mevrouw Kloppenburg hield van zoetigheden zoals poffertjes en gebak. Voor de afdeling was het geen enkel bezwaar dat Trieneke haar moeder daarop trakteerde. Samen genoten ze dan van de lekkernijen.
Kracht van het Heymanscentrum
Na het overlijden van haar moeder bleef Trieneke op het Heymanscentrum komen. Ze werd vrijwilliger, eerst in de huiskamer en later bij de kookclub. Ook deed ze met veel plezier allerlei hand- en spandiensten. Bij de bewoners was ze welkom en bij de medewerkers kon ze altijd terecht. “Ik vind dit een grote kracht van het Heymanscentrum. Het personeel doet niet alleen zijn werk, maar geeft iets extra’s aan de bewoners. Ze laten merken dat bewoners ertoe doen, dat ze erbij horen en gezien worden. En dat geldt ook voor mij!”.
Afscheid
Onlangs heeft Trieneke toch afscheid genomen van het vrijwilligerswerk en van het huis. Het was wel moeilijk om dit besluit te nemen en ze was verdrietig toen ze voor de laatste keer de deur achter zich dicht deed. Maar de goede en blije herinneringen aan die mooie jaren, die blijven.